రావే దేవీ!

గుర్తుందా నీకు?

ముడి  పడక  ముందు 

ఓ సారి చకోరంలా నా దగ్గర వాలావు 

ఆ సాయంత్రం ఆ పార్క్లో చెట్లు ఆకాశానికి మెట్లన్నట్టే  చేసావే!

కొత్తలో పెదమామ ఇంట్లో ఓ సాయంత్రం.. 

టీ  కప్పులు ఇచ్చి వెళ్తూ గడప దగ్గర నువ్వు  ఓరగా విసిరిన నీ వాలుకంటి చూపులు 

ఎంత పని  చేసాయీ!

ఓ సారి పొద్దు వాలాక 

నీ పుట్టింట్లో చిన్న డాబా మీద నీ ఒడిలో
నిన్నూ  చుక్కలని ఎంత నిశ్శబ్ధంగా  చూసానూ! 

ఆ మధ్య బయటకెళ్ళినపుడు 

నా కుడి  భుజం మీద నుండి బొట్టు తీసి ఖాళీగా ఉన్న నీ నుదిటి మీద అద్దినప్పుడు

నీ మొహమెంత  పెద్దదయిందీ!

గుర్తే కదా నీకు?
.
.

ఈ  రాత్రి గుప్పుమన్న మన తలపులు 

నీ వలపుని కాచాయే!  

అవునూ  దేవీ? పున్నమీ  వచ్చి  వెళ్ళిపోయింది, నువ్వింకా రాలేదే!