ఏకాంత వేళ... ఉప్పొంగే భావాల...

వాన రాకకి తన్మయత్వంతో మయూరి నాట్యం చేస్తున్నప్పుడు, వసంతాన్ని పసిగట్టి ఆనందంతో కోకిల రాగం తీస్తున్నప్పుడు, పరస్పర ప్రేమ పరవశంతో యుగళం ఏకమవుతున్నప్పుడు, ఏకాంతం పరిఢవిల్లుతుంది... మీరు గమనించారా? ప్రకృతి ఏకాంతవాసి అని? ఏకాంతంలో సృష్టి జరుగుతుందని...

Tuesday, February 23, 2016

రావే దేవీ!





గుర్తుందా నీకు?

ముడి  పడక  ముందు 
ఓ సారి చకోరంలా నా దగ్గర వాలావు 
ఆ సాయంత్రం ఆ పార్క్లో చెట్లు ఆకాశానికి మెట్లన్నట్టే  చేసావే!

కొత్తలో పెదమామ ఇంట్లో ఓ సాయంత్రం.. 
టీ  కప్పులు ఇచ్చి వెళ్తూ గడప దగ్గర నువ్వు  ఓరగా విసిరిన నీ వాలుకంటి చూపులు 
ఎంత పని  చేసాయీ!

ఓ సారి పొద్దు వాలాక 
నీ పుట్టింట్లో చిన్న డాబా మీద నీ ఒడిలో
నిన్నూ  చుక్కలని ఎంత నిశ్శబ్ధంగా  చూసానూ! 

ఆ మధ్య బయటకెళ్ళినపుడు 
నా కుడి  భుజం మీద నుండి బొట్టు తీసి ఖాళీగా ఉన్న నీ నుదిటి మీద అద్దినప్పుడు
నీ మొహమెంత  పెద్దదయిందీ!

గుర్తే కదా నీకు?
.
.

  రాత్రి గుప్పుమన్న మన తలపులు 
నీ వలపుని కాచాయే!  
అవునూ  దేవీ? పున్నమీ  వచ్చి  వెళ్ళిపోయింది, నువ్వింకా రాలేదే!