కడలి - ఆకాశం

పున్నమి తెచ్చిపెట్టే ఆకాశపు అందాలు చూస్తూ
ఆ పున్నమి తనలో పుట్టించే ఆశల కెరటాలతో
ఆకాశాన్ని అందుకోవాలనుకునే కడలి
కడలి ఆశలని తనివి తీరా ఆస్వాదించే ఆకాశం

పున్నమి జారిపోయింది
ఆశలూ అణిగిపోయాయి

ఎవరెవరు ఎవరెవరికి ఎవరో?

భావావేశపు అలలు సద్దుమణిగి
లోపలికి వెలుగు వ్యాప్తి చెందితే
కడలి ఆకాశాన్ని అందుకోవాలనుకోదేమో
ఆశ పడ్డ ఆకాశాన్ని నిందించకుండా
దాని అందాన్ని ఆస్వాదిస్తుంది
ప్రశాంతతలో అంతఃప్రకాశంతో తన అందాన్నీ ఆస్వాదిస్తుంది

అపుడు ఎవరికి వారికి ఎవరెవరు ఏంటో ద్యోతకమవుతుంది

కడలి ఆకాశానికి దూరంగా ఉంటూనే ఆవిరై చేరుతుంది
ఆకాశం కడిలికి దూరంగా ఉంటూనే తియ్యని వాన జల్లై వాలిపోతుంది


--------------------------------------------------------------------------------
నేను నా బ్లాగులో రాసినదానికన్నా బ్లాగ్ స్నేహితుల బ్లాగుల్లో రాసినవే ఎక్కువ. వాటిని నా బ్లాగులో కూడా పెట్టమని అడిగేవారు.బద్ధకంతో ఇక్కడ పెట్టే వాడిని కాదు. ఇప్పుడు ఎందుకో బుద్ధి పుట్టింది.మీకు మీ మీ బ్లాగుల్లో నేను రాసినవి నచ్చి గుర్తుంటే నాకు చెప్పండి. ఇక్కడ పెట్టేస్తే ఓ పనైపోతుంది... :) నాకు గుర్తున్నవి కొన్ని నా బ్లాగ్ కి జత చేస్తా...

ఏదీ నా చుక్క?!!!

అద్దాల కిటికీ నుండి నిశీధిని నిశితంగా చూస్తూ
ఏముంది? ఈ రేయి రంగు కలిసిన నింగిలో..
నా కళ్ళని కవ్వించే దాని విశాలత్వమేమో
అప్పటి వరకు గందరగోళమై అంతా ఆవరించిన ఆలోచనలు చిన్నవై ఎటోపోతాయి
మనసుకి చల్లని ప్రశాంతతని పంచుతుంది

కానీ ఇంతలో ఒక తలపు పెద్దదై అంతా ఆవరిస్తుంది
ఏదీ నా చుక్కని?

చమక్కుమంటూ ఒక చుక్క, నన్ను చూసావా అంటున్నట్టు
ఆ చూసాను... అదిగో ఇంకో చుక్క

ఇలా ఎన్ని చుక్కలని లెక్కపెట్టలేదు ఇప్పటికి?
కానీ ఎప్పుడైనా అలసిపోయానా...?

అదిగదిగో దూరంగా పట్టించుకుంటే గాని పట్టలేని పాలపుంత
ఎన్ని పుంతలు తొక్కలేదు... నీ కోసం వెతుక్కుంటూ...

హైవే మీద కేశినేని బస్సులో వెనక హాయిగా ఉయ్యాలూపినట్టుంది
నా కనురెప్పలు వాలుతూ తేలుతున్నాయి..
ఇది అలుపు కాదు తెలుసా?
అసంకల్పిత ప్రతీకార చర్య
కళ్ళుమూసుకుంటే తను చేరువవుతుందేమోనని చిన్ని ఆశ
కలలోనైనా...

ఏదీ నా చుక్క?!!!

మైమరపు

ఇప్పటి వరకూ వాన...
ఇప్పుడే మేడ మీదకి వచ్చాను...
గంట క్రితం ఒళ్ళంతా మేఘాల ముసుగేసుకున్నట్టున్న ఆకాశం,
ఇప్పుడు కోటి కళ్ళతో ఒంటి నిండా వెన్నెల పూసుకుని నగ్నంగా నా కోసం ఎదురుచూస్తున్నట్టుంది...
ఇది చూసి తేరుకుని మళ్ళీ ఆకాశం వైపు చూస్తే..,
చంద్రుడు నాకేమీ తెలియదు,నేనేమీ చూడలేదు అన్నట్టు కొబ్బరాకుల చాటున దాక్కుంటున్నాడు...
నా నుండి ఎంత దాగినా అద్దంలాంటి తడిచిన నేలకి దొరికిపోయాడు...
వీచే చల్ల గాలి తాకీ తాకనట్టు నా చూపుని మరల్చడానికా అన్నట్టు కొంటెగా నన్ను అల్లరి చేస్తుంది...
గూటికి చేరే పక్షులు నా చూపుల దారికి అడ్డంగా వెళ్తూ ఇక చూసింది చాలు అన్నట్టు నన్ను ఆట పట్టిస్తున్నాయి...
ఇంతకీ నేను ఏంచూసాను..?
దేనికీ ఈ మైమరపు?!!!

మూడేళ్ళుగా ఆహ్లాదకరమైన ఇలాంటి ప్రకృతికి దూరంగా ఉన్నాను...
కానీ ఈ మైమరపు నన్ను వెంటాడుతూనే ఉంది...