ఏకాంత వేళ... ఉప్పొంగే భావాల...

వాన రాకకి తన్మయత్వంతో మయూరి నాట్యం చేస్తున్నప్పుడు, వసంతాన్ని పసిగట్టి ఆనందంతో కోకిల రాగం తీస్తున్నప్పుడు, పరస్పర ప్రేమ పరవశంతో యుగళం ఏకమవుతున్నప్పుడు, ఏకాంతం పరిఢవిల్లుతుంది... మీరు గమనించారా? ప్రకృతి ఏకాంతవాసి అని? ఏకాంతంలో సృష్టి జరుగుతుందని...
Showing posts with label చందమామ. Show all posts
Showing posts with label చందమామ. Show all posts

Friday, May 13, 2011

వెన్నెల నీడలు





గది ఐమూలన కిటికీ వెనక చందమామ ఎదుగుతుంది
పడక మీద కంబళి చాటున దేహం ముడుచుకుపోతుంది
మొహమంతా వెన్నెల పరుచుకుంటుంది

ఏదో తెలియని శక్తి లోలో యుగాల నిర్లిప్తతని బుజ్జగించి నను బయటకు లాగింది

బయటేమో రెపరెపల గాలి..
రెప్పలని విప్పారనీయడం లేదు
అది మోసుకొస్తున్న చలి నిలువనీయడం లేదు
చూపులకీ చందమామ చిక్కడం లేదు

నిలువలేక నిదుర రాక పడక మీద అటు ఇటు అవుతూ నేను
వెన్నెల కన్నులలో  వెలిగిపోతుంది
మనసేమో ఏదో ఆనవాల జాడని శోధిస్తుంది

వెన్నెల ఆచూకి ఈనాటిదా...


పొలం నుండి వస్తూ పందెమాడిన చందమామ
చిరుగాలికి కొబ్బరాకులు చీరేసిన చందమామ
చింతల చీకట్లో దారి చూపిన వెలుగుల చందమామ
భయాలను భ్రమింప చేసిన వేపాకు చుక్కల చందమామ
వెన్నెల స్నానాల్లో అలల మీద నలిగిపోయిన చందమామ
అరచేత పండిన చందమామ
ఏకాంతంలో తోడైన చందమామ
ఆటుపోట్ల అలజడితో ఎండమావులు చూపించిన చందమామ
వెన్నెలే వెలివేసిన ఒంటరి చందమామ
పున్నమే నిందించిన పున్నమి చందమామ
ఎన్నో కథలు విన్న చందమామ
అబ్బురాల అంతరిక్ష చందమామ


వరసగా మనసు తెర మీద ఛాయాచిత్రాలు


జాడ తెలియని వేళల్లో ఆ ఆనవాళ్ళే ఆసరా అవుతాయి
వచ్చిపోయే పున్నములయినా అవి పంచే వెన్నెల
వెంటే నిలిచే నీడలవుతాయి




చిత్రం 'విశాల ప్రపంచం'  సౌజన్యంతో

Thursday, May 1, 2008

నల్లని చందమామ




చీకటినంతా తనలో దాచేసుకున్నట్టు
వెన్నెలనంతా ఆకాశం నిండా నింపేసినట్టు
తెల్లటి ఆ ఆకాశంలొ నల్లని ఆ చందమామ చల్లగా మెరిసిపోతుంది
ఆ అందాన్ని కనులారా చూద్దామని ప్రయత్నిస్తుంటే,
ప్రకృతి లోని సరిగమలకి,
అటు ఇటు ఊగుతూ చందమామ నాతో దోబూచులాడుతుంది...

నీ మాటకి భావానికి అనుగుణంగా
కదులుతున్న నీ కళ్ళని బంధించాలని నా కళ్ళు నన్ను మరిచిపోతున్నాయి
నీ కనుపాపల నలుపులో నాకు దాగిపోవాలనుంది
ఆ కన్ను గిలుపుల్లో నా ఉనికిని చాటుకోవాలనుంది
రెప్ప పాటైనా నీ కలల్లో నిలవాలనుంది

అందమైన ఆ కళ్ళని ఎంతసేపు చూసినా తనివి తీరడంలేదు
ఆడే ఆ కన్నులని నేననుసరించలేకపోతున్నాను
ఒకసారి నా కళ్ళల్లోకి చూడవా?
అలసిన నేను చల్లని నీ చూపుల నిండు వెన్నెల్లో సేదతీరతాను
ఆ వెన్నెల మొత్తాన్ని నాలోనే నింపుకుంటాను...

Saturday, October 27, 2007

మైమరపు



ఇప్పటి వరకూ వాన...
ఇప్పుడే మేడ మీదకి వచ్చాను...
గంట క్రితం ఒళ్ళంతా మేఘాల ముసుగేసుకున్నట్టున్న ఆకాశం,
ఇప్పుడు కోటి కళ్ళతో ఒంటి నిండా వెన్నెల పూసుకుని నగ్నంగా నా కోసం ఎదురుచూస్తున్నట్టుంది...
ఇది చూసి తేరుకుని మళ్ళీ ఆకాశం వైపు చూస్తే..,
చంద్రుడు నాకేమీ తెలియదు,నేనేమీ చూడలేదు అన్నట్టు కొబ్బరాకుల చాటున దాక్కుంటున్నాడు...
నా నుండి ఎంత దాగినా అద్దంలాంటి తడిచిన నేలకి దొరికిపోయాడు...
వీచే చల్ల గాలి తాకీ తాకనట్టు నా చూపుని మరల్చడానికా అన్నట్టు కొంటెగా నన్ను అల్లరి చేస్తుంది...
గూటికి చేరే పక్షులు నా చూపుల దారికి అడ్డంగా వెళ్తూ ఇక చూసింది చాలు అన్నట్టు నన్ను ఆట పట్టిస్తున్నాయి...
ఇంతకీ నేను ఏంచూసాను..?
దేనికీ ఈ మైమరపు?!!!

మూడేళ్ళుగా ఆహ్లాదకరమైన ఇలాంటి ప్రకృతికి దూరంగా ఉన్నాను...
కానీ ఈ మైమరపు నన్ను వెంటాడుతూనే ఉంది...