కారు శ్రావణపు పెన్నీడల మాటున,
నిశీధిలా నిశ్శబ్దంగా రహస్య అడుగులతో కాపరులని తప్పించుకు తిరుగుతావు.
ఈ రోజు పొద్దు కళ్ళు మూసుకునే ఉంది,
తీవ్రమైన తూర్పు గాలుల పట్టు విడవని పిలుపులని లెక్క చేయక.
నిత్య జాగరూకమైన నీలాకాశం మీద నీరంధ్రమైన తెర పరచబడింది.
వనాల్లో స్వనాలు సద్దుమణిగాయి. ప్రతి ఇంటా తలుపులు మూసుకున్నాయి.
ఈ నిర్జన వీధిలో ఏకాకి బాటసారివి నీవు.
ఓ నా ఏకైక మిత్రమా, ప్రియాతి ప్రియతమా,
నా ఇంట తలుపులు తెరిచే ఉన్నాయి - కలలా దాటిపోవు కదూ?
చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ
In the deep shadows of the rainy July, with secret steps, thou walkest, silent as night, eluding all watchers.
Today the morning has closed its eyes, heedless of the insistent calls of the loud east wind, and a thick veil has been drawn over the ever-wakeful blue sky.
The woodlands have hushed their songs, and doors are all shut at every house. Thou art the solitary wayfarer in this deserted street. Oh my only friend, my best beloved, the gates are open in my house---do not pass by like a dream.
No comments:
Post a Comment