ఆదర్శం- స్వార్ధం

నాకు తెలిసిన ప్రపంచం ఎప్పుడూ ఆదర్శాల కోసం జీవించడం లేదు... ఆదర్శాలు కూడా స్వార్ధంలో నుండి పుట్టుకొచ్చిన కోరికలే. మనకిష్టమైన వాటిని( అవి ఏవైనా) కుటుంబమో, సమాజమో, ప్రభుత్వమో ఏవో చెప్పి దూరం చేసే ప్రయత్నం చేసినప్పుడు ఒక ఆదర్శం పుట్టుకొస్తుంది... (లేకపోతే అప్పటివరకు పట్టించుకోని ఆదర్శాలని ఆశ్రయిస్తారు) అది ఒక్కోసారి వెంటనే అందరి అంగీకారం పొంది మార్పుకి దోహదం చేస్తుంది. ఒక్కోసారి వెంటనే అంగీకారం పొందదు. మార్పు మెల్లగా వస్తుంది.ఒక్కోసారి అలా కొందరి స్వార్ధంలో నుండి పుట్టిన కోరికలు అందరి అంగీకారం పొందవు, అవి అందరికీ ఆదర్శాల్లా కనిపించవు... ఒక్కోసారి కొన్ని ఏళ్ళ తరవాత అలా వచ్చిన మార్పు మంచికోసమొచ్చిందా, చేడూ కోసం వచ్చిందా అనే మీమాంశ కూడా జరుగుతుంది. చాలాసార్లు, ఆ ఆదర్శాలు వాళ్ళ కోరికలు తీరేవరకే, తీరిన తరవాత వాటితోనే జీవిస్తున్నారా లేదా అనేది అప్రస్తుతం అయిపోతుంది...



ఈలోగా ఆ ఆదర్శాలని అనుభవించిన తరానికి కొత్త కోరికలు పుట్టుకొస్తాయి... మరలా కొత్త ఆదర్శాలు, కొత్త ఆశయాలు...


అందుకే ఆదర్శానికి మూలాలు ఆ ఆదర్శాన్ని ప్రకటించే వారి స్వార్ధం లోనే ఉంటాయి. దాన్ని నిస్స్వార్ధంగా, దాని వల్ల తనకి ఉపయోగం లేకపోయినా, కేవలం ఆదర్శం కోసమే బతికే వాళ్ళు లక్షల్లో ఒకళ్ళు ఉంటారు...


ఎప్పుడైతే నేను అది తెలుసుకున్నానో, ఆదర్శాలని వెక్కిరించే వాళ్ళని అసహ్యించుకోవడం మానేసాను... ఎవరి స్వార్ధం వారిది అని మనసులో అనుకుని :-) ఎప్పుడో ఒకసారి వాళ్ళ స్వార్ధం కోసం ఆదర్శాన్ని ఆశ్రయిస్తారు, లేకపోతే స్వార్ధం కోసం ఆదర్శాన్ని వదిలేస్తారు...

ఆదర్శాలు నమ్మేవాళ్ళూ, నమ్మని వాళ్ళు ఒకరికొకరు హాని తలపెట్టుకోనంతవరకు నాకూ ఓకె.నేను పట్టించుకోను... నా స్వార్ధం నాది, నా ఆదర్శం నాది. వాళ్ళ స్వార్ధం వాళ్ళది, వాళ్ళ ఆదర్శాలు వాళ్ళవి...

ఒక చిన్న మాట

ఎదురు చూసిన పున్నమి రానే వచ్చింది
ఎన్నాళ్ళయ్యింది ఆకాశం కేసి చూసి?

పిల్ల గాలీ ఒక్కసారిగా పలకరిస్తున్నట్టుంది
ఏమైపోయింది ఇప్పటి వరకూ?

తారలన్నీ నన్నే చూస్తున్నట్టున్నాయి
వాటి తళుకులు నా కన్నుల్లో!

ఏది నా జాబిల్లి?
అదిగో!
ఒక చిన్న మాట ఇవ్వవా?
తనని నా దరికి చేరుస్తానని

కవిత-వర్ణన-భావుకత-వచనం

ఏమైనా, హృద్యమైన భావోద్రేకాలని సూటిగా చెప్పాలి అంటే నేను రాయడాన్ని ఆశ్రయించను. కవితా మార్గాన్ని అసలు ఎంచుకోను. నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని నా చేత చెప్పించుకోవాలి అంటే, ముందు తను నాకేంటో అనేది నేను చెప్తుంటే వినాల్సిందే.. :) అలా చెప్పడం మొదలుపెట్టిన తరవాత, తను ఎంత ఎదురు చూసినా అసలు తనని ప్రేమిస్తునానని కూడా చెప్పకపోవచ్చు. కానీ, నా మాటలని తను వెతుక్కుంటే అంత కన్నా బరువైన, విలువైన భావాలని తను ఏరుకోవచ్చు. అసలు ఆ మాటలకోసమే ఎదురు చూసి, ఈ సుత్తంతా ఎందుకు అంటే, తనకి నా భావోద్రేకాలు అర్ధం కానట్టే! అప్పుడు అసలు తను నన్ను అర్ధం చేసుకున్నట్టేనా? ప్రేమించినట్టేనా? కానీ నేను తనని ప్రేమిస్తున్నాను అని నా ప్రతి వర్ణనలోనూ చెప్తున్నానే... నా వర్ణనలకి, నాలో భావావేశానికి ఆమే మీద ప్రేమే ప్రేరణే... కానీ కేవలం నా భావాన్నే వ్యక్తపరచాలి అంటే, నాలో భావావేశాన్ని నేను ఎవరితో పంచుకోను...

తనని చూడగానే పరుగున చెంత చేరి హత్తుకుని నువ్వంటే నాకిష్టం అంటే, అది చెప్పడానికి ఇలా పరుగుపెట్టి హత్తుకోవాలా? అక్కడ ఉండే చెప్పొచ్చు కదా అంటే..?! నా భావావేశం ఏం కానూ? దాన్ని ఎవరితో పంచుకోనూ?

అలంకారాలూ, అతిశయాలు లేని కవితను నేను అన్ని కాలాల్లో ఆస్వాదించలేను. నా వర్ణనని, భావావేశాన్ని పంచుకోలేని తను నా ప్రేమనీ ఆస్వాదించలేదు,నేను కూడా...

ఇంతకీ ఏది కవిత? ఏది వర్ణన? ఏది భావుకత? ఏది వచనం?

ఆలోచనలు

ఒకో క్షణం,
నన్ను ప్రశ్నిస్తాయి
నా అసహాయతని నిలదీస్తాయి
ఈ విశాల ప్రపంచంలో,
నా అస్థిత్వాన్ని శోధించమంటాయి
నేనేంటో తెలియని నన్ను నిర్దాక్షిణ్యంగా ఒంటరిని చేస్తాయి

చంచలత్వంతో మోసం చేస్తాయి
నా నమ్మకాన్ని వెక్కిరిస్తాయి
వాటిని పంచుకున్న పదిమందిలో
నన్ను అల్పుడుని చేస్తాయి

అనుక్షణం వెంటాడుతూ
నాతో పోరాడతాయి
నే పోరాడలేనని ఎదిరిస్తే
నాకు దూరమై శిక్షిస్తాయి...

ఆరాటాల పోరాటాలు

ఎడారి దాటి అలసిన నాకు సముద్రమే ఎదురైంది



అలలా కవ్విస్తూ నను తాకావు నీవు



నేను ఆరాటపడ్డాను
నీ మనసు తెలుసుకోవాలని
నీతో మనసు విప్పి మాట్లాడాలనుకున్నాను
నీ మనసులో చోటు సంపాదించాలని
నా ఆరాటాన్ని ఆరాధించావు
నువ్వూ నా కోసం ఆరాటపడ్డావు


నీ మనసు విప్పే ప్రయత్నం చేస్తావు
ఆశగా అమాంతం లోనికి చొరబడాలని చూస్తాను
లోన ఇంకెవరో ఉంటారు
వాకిట నుండే వెనుదిరుగుతాను
నే వెళ్ళిపోతుంటే నను ప్రేమగా చూస్తావు
నాకు తెలుసు నువ్వు నన్ను అలా చూస్తావని
అందుకే వీడ్కోలు చెప్పకుండానే వెళ్ళిపోతాను
కన్నీళ్ళకి సిగ్గూ లేదు, ధైర్యమూ లేదు



ఎప్పుడు ఆరుతుందో ఈ ఆరాటం
ఎందుకు పుడుతుందో తీరం వదిలే ఆ కెరటం?

కడలి - ఆకాశం

పున్నమి తెచ్చిపెట్టే ఆకాశపు అందాలు చూస్తూ
ఆ పున్నమి తనలో పుట్టించే ఆశల కెరటాలతో
ఆకాశాన్ని అందుకోవాలనుకునే కడలి
కడలి ఆశలని తనివి తీరా ఆస్వాదించే ఆకాశం

పున్నమి జారిపోయింది
ఆశలూ అణిగిపోయాయి

ఎవరెవరు ఎవరెవరికి ఎవరో?

భావావేశపు అలలు సద్దుమణిగి
లోపలికి వెలుగు వ్యాప్తి చెందితే
కడలి ఆకాశాన్ని అందుకోవాలనుకోదేమో
ఆశ పడ్డ ఆకాశాన్ని నిందించకుండా
దాని అందాన్ని ఆస్వాదిస్తుంది
ప్రశాంతతలో అంతఃప్రకాశంతో తన అందాన్నీ ఆస్వాదిస్తుంది

అపుడు ఎవరికి వారికి ఎవరెవరు ఏంటో ద్యోతకమవుతుంది

కడలి ఆకాశానికి దూరంగా ఉంటూనే ఆవిరై చేరుతుంది
ఆకాశం కడిలికి దూరంగా ఉంటూనే తియ్యని వాన జల్లై వాలిపోతుంది


--------------------------------------------------------------------------------
నేను నా బ్లాగులో రాసినదానికన్నా బ్లాగ్ స్నేహితుల బ్లాగుల్లో రాసినవే ఎక్కువ. వాటిని నా బ్లాగులో కూడా పెట్టమని అడిగేవారు.బద్ధకంతో ఇక్కడ పెట్టే వాడిని కాదు. ఇప్పుడు ఎందుకో బుద్ధి పుట్టింది.మీకు మీ మీ బ్లాగుల్లో నేను రాసినవి నచ్చి గుర్తుంటే నాకు చెప్పండి. ఇక్కడ పెట్టేస్తే ఓ పనైపోతుంది... :) నాకు గుర్తున్నవి కొన్ని నా బ్లాగ్ కి జత చేస్తా...

జాగృతి సేయరా { గీతాంజలి ~ 26 }

ఆతను నా చెంత చేరి నా పక్కనే ఆసీనుడైనాడు, అయినా నే మేలుకో లేదు
ఎంతటి పాడు నిద్ర! దౌర్భాగ్యుడిని కదా!

నిశీధి నిశ్శబ్ధతలో చేతిలో వీణతో చేరి రాగాలు పలికించాడు.
ఆ రాగాల మాధుర్యంతో నా కలలు అనునదించాయి

నిదురలో తన ఉనికి నను తాకినా , ఎందుకు ఆతని దర్శనం ఎప్పుడూ చేజారిపోతుంది?
అయ్యో! ఎందుకు నా రాత్రులు అలా జారిపోతున్నాయి?


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


He came and sat by my side but I woke not. What a cursed sleep it was, O miserable me!

He came when the night was still; he had his harp in his hands, and my dreams became resonant with its melodies.

Alas, why are my nights all thus lost? Ah, why do I ever miss his sight whose breath touches my sleep?

సేదతీరనీ { గీతాంజలి ~ 25 }

బడలికైన రేయిలో నన్ను ప్రయాస పడకుండా నిదురలోకి జారుకోనివ్వు, నా నమ్మకాన్ని నీపై ఉంచి

నీరసిస్తున్న నా చిత్తాన్ని నీ ఆరాధనకై నిస్సారమైన సన్నాహానికి నెట్టుకోనీకు స్వామీ!

హాయిగొలుపు తొలి వేకువ మేల్కొలుపులో పొద్దు వెలుగుని పునరుద్ధరించేందుకు
తన అలసిన నయనాలపై చీకటి దుప్పటి కప్పేది నీవే కదా స్వామీ!



చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ



In the night of weariness let me give myself up to sleep without struggle, resting my trust upon thee.

Let me not force my flagging spirit into a poor preparation for thy worship.

It is thou who drawest the veil of night upon the tired eyes of the day to renew its sight in a fresher gladness of awakening.

పొద్దుగూకిపోతే { గీతాంజలి ~ 24 }

పొద్దుగూకిపోతే
కిలకిలలిక లేకపోతే
వీచేగాలి అలసిపోతే
నీవు ఈ జగత్తుని మత్తు ముసుగుతో చుట్టివేస్తూ
సందెవేళ వాలిపోయే ఆ కలువల రేకులని సుతారంగా దగ్గర చేస్తూ
అపుడు నా పైనా చీకటి తెరని కప్పు స్వామీ!

ఏ బాటసారి వనరులు గమ్యం చేరకుండానే నిండుకుంటాయో
వస్త్రాలు చిరిగి మకిలౌతాయో
బలం ఉడిగిపోతుందో
అతని చిన్నతనాన్ని, దీనతని తొలగించు.
చీకటి చాటున ఆ పూవుని ఆదరించినట్టు అతని జీవనాన్నీ పునరుద్ధరించు స్వామీ!


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


If the day is done, if birds sing no more, if the wind has flagged tired, then draw the veil of darkness thick upon me, even as thou hast wrapt the earth with the coverlet of sleep and tenderly closed the petals of the drooping lotus at dusk.

From the traveller, whose sack of provisions is empty before the voyage is ended, whose garment is torn and dustladen, whose strength is exhausted, remove shame and poverty, and renew his life like a flower under the cover of thy kindly night.

ఎక్కడ ఉన్నావు నేస్తమా? { గీతాంజలి ~ 23 }

ఈ తుఫాను రేయి నీ ప్రేమ యాత్ర లో ఎక్కడ ఉన్నావు, నా నేస్తమా?
నింగి నిస్పృహతో నిట్టూర్చుతుంది.

ఈ రేయి నాకు కునుకు లేదు.
అప్పుడప్పుడూ తలుపు తెరచి చీకటిన నీకై వేచి చూస్తున్నాను, నేస్తమా!

నా ఎదుట ఎమీ కాన రావడం లేదు.
నువ్వు ఎక్కడున్నావో అని మథనపడుతున్నాను.

నా చెంత చేరడానికి
ఏ కాళ నదీ మసక తీరాన్నో,
కాఱడివి అంచుల్లోనో,
కటిక చీకటి చిక్కుల గుండానో నీ గమనాన్ని సాగిస్తున్నావా, నా నేస్తమా?


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ



Art thou abroad on this stormy night on thy journey of love, my friend? The sky groans like one in despair.

I have no sleep tonight. Ever and again I open my door and look out on the darkness, my friend!

I can see nothing before me. I wonder where lies thy path!

By what dim shore of the ink-black river, by what far edge of the frowning forest, through what mazy depth of gloom art thou threading thy course to come to me, my friend?

వస్తావు కదా మిత్రమా? { గీతాంజలి ~ 22 }

కారు శ్రావణపు పెన్నీడల మాటున,
నిశీధిలా నిశ్శబ్దంగా రహస్య అడుగులతో కాపరులని తప్పించుకు తిరుగుతావు.

ఈ రోజు పొద్దు కళ్ళు మూసుకునే ఉంది,
తీవ్రమైన తూర్పు గాలుల పట్టు విడవని పిలుపులని లెక్క చేయక.

నిత్య జాగరూకమైన నీలాకాశం మీద నీరంధ్రమైన తెర పరచబడింది.
వనాల్లో స్వనాలు సద్దుమణిగాయి. ప్రతి ఇంటా తలుపులు మూసుకున్నాయి.
ఈ నిర్జన వీధిలో ఏకాకి బాటసారివి నీవు.

ఓ నా ఏకైక మిత్రమా, ప్రియాతి ప్రియతమా,
నా ఇంట తలుపులు తెరిచే ఉన్నాయి - కలలా దాటిపోవు కదూ?


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


In the deep shadows of the rainy July, with secret steps, thou walkest, silent as night, eluding all watchers.

Today the morning has closed its eyes, heedless of the insistent calls of the loud east wind, and a thick veil has been drawn over the ever-wakeful blue sky.

The woodlands have hushed their songs, and doors are all shut at every house. Thou art the solitary wayfarer in this deserted street. Oh my only friend, my best beloved, the gates are open in my house---do not pass by like a dream.

సాగనీ నావ { గీతాంజలి ~ 21 }

నా నావని సాగర ప్రవేశం చేయాలి.
తీరం వద్దే గడియలు బడలికగా దాటిపోతున్నాయే! అయ్యో!

వసంతం విరబూసి సెలవు తీసుకుంది.
ఇప్పుడేమో నేను వాడిపోయి వ్యర్ధమైన పూల భారంతో విడువలేక వేచి ఉన్నాను.

అలలు ఘోషిల్లుచున్నాయి, ఒడ్డున ఛాయాతరువుల దారుల్లో పండుటాకులు రెపరెపలాడుతూ రాలుతున్నాయి.

ఏ శూన్యతలోకి తదేకంగా చూస్తున్నావు? సుదూరాన ఆ తీరం నుండి తేలే సరాగపు స్వరాలతో గాలిలో గతిస్తున్న పులకరింత నిను తాకడం లేదూ?


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


I must launch out my boat. The languid hours pass by on the shore---Alas for me!

The spring has done its flowering and taken leave. And now with the burden of faded futile flowers I wait and linger.

The waves have become clamorous, and upon the bank in the shady lane the yellow leaves flutter and fall.

What emptiness do you gaze upon! Do you not feel a thrill passing through the air with the notes of the far-away song floating from the other shore?

హృదయాంతర్యామీ! { గీతాంజలి ~ 20 }

అయ్యో,కమలం వికసించిన రోజు,నా మనసు పరిపరి విధాలుగా పోయినదే
నేనది తెలుసుకోలేకపోయాను
నా పూల బుట్ట ఖాళీగా, ఆ కమలం గమనింపబడకుండా ఉండిపోయాయి
మధ్యమధ్యన ఏదో వ్యాకులత నను తాకగా, నా కల నుండి ఉలికిపడి లేచి
దక్షిణ గాలులలో వింత పరిమళాల తీయని జాడనేదో అనుభవించాను
ఆ అస్పష్ట తీయదనం నా హృదయంలో తీరని ఆశని రగల్చి వేదనకి గురి చేసింది
ఆ ఆశ నాకు వేసవి ముగియడానికి తాపంతో చేసే శ్వాసలా అనిపించింది

నాకు తెలియకపోయింది అపుడు అది చాలా చేరువలో ఉందని, అది నాదేనని, ఇంకా
ఆ పరిపూర్ణ మాధుర్యమే నా హృదయపు లోతుల్లో మొగ్గ తొడిగిందని...


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


On the day when the lotus bloomed, alas, my mind was straying,
and I knew it not. My basket was empty and the flower remained unheeded.
Only now and again a sadness fell upon me, and I started up from my
dream and felt a sweet trace of a strange fragrance in the south wind.
That vague sweetness made my heart ache with longing and it seemed to
me that is was the eager breath of the summer seeking for its completion.
I knew not then that it was so near, that it was mine, and that this
perfect sweetness had blossomed in the depth of my own heart.

నిదురపో నేస్తం...

ఏ వంకా లేని తన వంక చూస్తున్నాడు నెలవంక
చుక్కలన్నీ ఒక్కసారి చిక్కీపోయాయి
మా చిత్తా చోరుని చూపులు ఈ చుక్కలో చిక్కూకున్నాయని
వాటికేమి తెలుసు ఈ చుక్కనల్లుకున్న చిక్కులు
తెలిసీ నెలవంక ఏమీ చేయలేనన్నాడు ఇంక
కలిసిన చిరుగాలి తల నిమురుతూ జోల పాడుతుంది

చేరదీయుమా { గీతాంజలి ~ 19 }

1.
మేఘాలు ఆవృతమై చీకటి అలుముకుంటుంది.
ఓ, ప్రియా, ఎందుకు నన్ను తలుపుకి ఆవలే ఒంటరిగా ఎదురుచూసేట్టు వదిలివేసావు?

తీరికలేని మిట్ట మధ్యాహ్నపు పని వేళల్లో నేను పదిమందితో ఉంటాను,
కానీ ఎవరూలేని ఈ చీకటి వేళ నిన్ను మాత్రమే నేను అపేక్షించేది.

నువ్వు నాకు కనపడకపోతే, నన్ను ఇలానే పూర్తిగా వదిలివేస్తే,
నిడువైన ఈ వాన ఘడియలని ఎలా దాటవేయాలో నేనెరుగను

నింగిలో దూరంగా అలుముకున్న చీకటిని తదేకంగా చూస్తూ ఉన్నాను,
నా మనసు రోదిస్తూ ఎడతెగక గాలితో తిరుగాడుతుంది.

2.
మేఘాలు ఆవృతమై చీకటి అలుముకుంటుంది.
ఓ, దయామయా, ఎందుకు నన్ను తలుపుకి ఆవలే ఒంటరిగా ఎదురుచూసేట్టు వదిలివేసావు?

తీరికలేని మిట్ట మధ్యాహ్నపు పని వేళల్లో నేను పదిమందితో ఉంటాను,
కానీ ఎవరూలేని ఈ చీకటి వేళ నిన్ను మాత్రమే నేను అపేక్షించేది.

నువ్వు నాకు కనపడకపోతే, నన్ను ఇలానే పూర్తిగా వదిలివేస్తే,
నిడువైన ఈ వాన ఘడియలని ఎలా దాటవేయాలో నేనెరుగను

నింగిలో దూరంగా అలుముకున్న చీకటిని తదేకంగా చూస్తూ ఉన్నాను,
నా మనసు రోదిస్తూ ఎడతెగక గాలితో తిరుగాడుతుంది.


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


Clouds heap upon clouds and it darkens. Ah, love, why dost thou let me wait outside at the door all alone?

In the busy moments of the noontide work I am with the crowd, but on this dark lonely day it is only for thee that I hope.

If thou showest me not thy face, if thou leavest me wholly aside, I know not how I am to pass these long, rainy hours.

I keep gazing on the far-away gloom of the sky, and my heart wanders wailing with the restless wind.

దాహం

కలిసే మనసులకి తనువుల అగాధాలు
తపించే తనువులకి మనసుల అగాధాలు
మనసు నమ్మకానికి మనిషి నిర్లక్ష్యపు అగాధాలు
మనిషి నమ్మకానికి మనసుల అగాధాలు
అర్ధమైన చోట అర్ధపు అగాధాలు
అన్నీ ఉన్న చోట అయోమయపు అగాధాలు
మనిషికో మతం
మనసుకో అభిమతం
ఏది కుటుంబం
ఏది కులం
ఏది సంఘం
ఏది దేశం
ఎటు చూసినా దాటలేని అగాధాలు
గమ్యం తెలియని గమనాలు
తీరని దాహలు
దేవుడు ప్రత్యక్షమవ్వాలి
కొన్ని వరాలు కోరాలి
లోకం బల్లపరుపు కావాలి
మనుషులు మరమనుషులు కావాలి
అంతరాలకి ఆలోచనలకి అవకాశం పోవాలి

తపస్సు చేస్తాను

నిరీక్షణ { గీతాంజలి ~ 18 }

నా స్వామి ప్రేమకై కేవలం నిరీక్షణలో గడుపుతున్నాను,
నను చాలించుకుని ఇక ఆతని పరమవడానికి.
అందుకే అది ఇంత ఆలస్యమైనది, అందుకే నేను ఇట్టి పొరబాట్లకి నిందార్హుడునవుతున్నాను

ఇతరులు వారి నియమాలతో కట్టుబాట్లతో నను ధృఢంగా బంధించ వస్తారు;
కానీ వారిని ఎప్పుడూ దాటవేస్తాను,
ఎందుకంటే నా స్వామి ప్రేమకై కేవలం నిరీక్షణలో గడుపుతున్నాను,
నను చాలించుకుని ఇక ఆతని పరమవడానికి.

పరులు నను నిందిస్తారు, నను సోమరి అంటారు;
వారి నిందా సమంజసమే నేను సందేహించను.

సంత వారం గడిచిపోయింది. పని కావాల్సినవాళ్ళకి జరగాల్సినదంతా జరిగిపోయింది.
ఎవరైతే వచ్చి నను పిలువ వృథా ప్రయత్నం చేసారో, వారు కోపంతో వెనుదిరిగారు.
నా స్వామి ప్రేమకై కేవలం నిరీక్షణలో గడుపుతున్నాను,
నను చాలించుకుని ఇక ఆతని పరమవడానికి.


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


I am only waiting for love to give myself up at last into his hands. That is why it is so late and why I have been guilty of such omissions.

They come with their laws and their codes to bind me fast; but I evade them ever, for I am only waiting for love to give myself up at last into his hands.

People blame me and call me heedless; I doubt not they are right in their blame.

The market day is over and work is all done for the busy. Those who came to call me in vain have gone back in anger. I am only waiting for love to give myself up at last into his hands.

ఆనతినీయరా { గీతాంజలి ~ 17 }

ఈ జగపు జాతరకి నాకు ఆహ్వానం అందింది, దానితో నా జన్మ ధన్యమైనది. నా కన్నులు కన్నాయి, చెవులు విన్నాయి

ఈ వేడుకలో నా పని నా వాయిద్యాన్ని స్వరపరచడం, మరి నేను చేయగలిగినదంతా చేసాను

ప్రభూ, ఇప్పుడు నేను అడుగుతున్నాను, చివరికి నేను బయలుదేరి నీ రూపాన్ని కాంచి మౌనంగా ప్రణమిల్లే సమయము ఆసన్నమైనదా అని?


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


I have had my invitation to this world's festival, and thus my life has been blessed. My eyes have seen and my ears have heard.

It was my part at this feast to play upon my instrument, and I have done all I could.

Now, I ask, has the time come at last when I may go in and see thy face and offer thee my silent salutation?

అసంకల్పిత గానం { గీతాంజలి ~ 16 }

నేను ఇక్కడ నీ పాటలు పాడటానికే ఉన్నాను. నీ ఈ కొలువులో నా ఆసనం ఒక మూలన

నీ సమక్షంలో నాకు చేయ పనే లేదు; నా కొరగాని జీవితం వ్యర్థ రాగాలుగా మాత్రమే ప్రేలగలుగుతుంది

నిశి రాతిరిలో చీకటి మందిరాన నీ మౌన ఆరాధనకి ఘడియ మ్రోగినపుడు, నా ప్రభూ నన్ను ఆజ్ఞాపించు, నీ ముందు నిలబడి పాడటానికి.

వేకువ గాలులలో దివ్య తంత్రులు శృతి చేయబడుతున్నపుడు, నీ సన్నిధికి ఆజ్ఞాపించి నన్ను అనుగ్రహించు



చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


I am here to sing thee songs. In this hall of thine I have a corner seat.

In thy world I have no work to do; my useless life can only break out in tunes without a purpose.

When the hour strikes for thy silent worship at the dark temple of midnight, command me, my master, to stand before thee to sing.

When in the morning air the golden harp is tuned, honour me, commanding my presence.

నీ బదులు { గీతాంజలి ~ 15 }

నీవు పలుకకపోతే నీ మౌనాన్నే నా హృదయం నిండా నింపుకుని ఓర్చుకుంటాను

నేను కదలకుండా రాత్రిలా నక్షత్రాలనే కళ్ళుగా చేసుకుని జాగురుకతతో

తలవంచుకుని సహనంతో ఎదురుచూస్తాను

తప్పకుండా తెలవారుతుంది, అంధకారం అంతర్ధానమవుతుంది

అపుడు నీ స్వరం దివ్యమైన తరంగిణిలా నింగిని చేధించుకుని జాలు వారుతుంది

నీ మాటలు నా ప్రతి పక్షి గూటి నుండి పాటల్లా రెక్కలు విచ్చుకుంటాయి

నీ రాగాలు నా వనాల్లో పువ్వుల్లా వెల్లువిరుస్తాయి


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


If thou speakest not I will fill my heart with thy silence and endure it.
I will keep still and wait like the night with starry vigil
and its head bent low with patience.
The morning will surely come, the darkness will vanish,
and thy voice pour down in golden streams breaking through the sky.
Then thy words will take wing in songs from every one of my birds' nests,
and thy melodies will break forth in flowers in all my forest groves.

నీ తిరస్కృతి { గీతాంజలి ~ 14 }

నా కోరికలు అనేకం, నా మొర దైన్యం

కానీ నిత్యమూ నన్ను నీ నిండు తిరస్కారాలతో కాపాడుతూనే ఉన్నావు;

ప్రబలమైన నీ కరుణతో నా జీవితమంతా రూపుదిద్దావు

దిన దినము నువ్వు నన్ను సాధు యోగ్యుడిగా చేయుచున్నావు

నన్ను అతివిస్తారమైన కోరికల అపాయాల నుండి కాపాడుతున్నావు.

అడగకుండానే నువ్వు నాకు ప్రసాదించిన శ్రేష్టమైన కానుకలు

ఈ నింగీ, వెలుగు, ఈ దేహము, ప్రాణము ఇంకనూ బుద్ధి.

కొన్ని సమయాల్లో నేను నిస్త్రాణంగా నిలిచి ఉన్నాను

మరి కొన్ని సార్లు మేలుకొని నా లక్ష్యం కోసం ఆతురతతో వెతికాను;

కానీ నువ్వు మాత్రం నిర్దయగా నా కంట పడక దాగి ఉన్నావు

దిన దినమూ నువ్వు నన్ను నీ పూర్తి అంగీకారానికి యోగ్యుడిగా చేయుచున్నావు

నన్ను పదేపదే తిరస్కరిస్తూ, దుర్గుణాల అపాయాల నుండి, చంచలమైన కోరికల నుండి కాపాడుతూ...


చావా కిరణ్ అనువాదం ఇక్కడ


My desires are many and my cry is pitiful,
but ever didst thou save me by hard refusals;
and this strong mercy has been wrought into my life through and through.
Day by day thou art making me worthy of the simple,
great gifts that thou gavest to me unasked---this sky and the light, this body and the
life and the mind---saving me from perils of overmuch desire.
There are times when I languidly linger
and times when I awaken and hurry in search of my goal;
but cruelly thou hidest thyself from before me.
Day by day thou art making me worthy of thy full acceptance by
refusing me ever and anon, saving me from perils of weak, uncertain desire.

దివ్య దర్శనం { గీతాంజలి ~ 13 }

ఏ పాట అయితే పాడటానికి వచ్చానో అది నేటికీ పాడలేదు

నా కాలాన్నంతా నా వాయిద్యానికి తంతులు వేయడంలోను తీయడంలోను గడిపేసాను

సమయం ఇంకా రాలేదు, పదాల పొందికా కుదరలేదు

నా హృదయంలో వేదనాభరిత కోరిక మాత్రం మిగిలి ఉంది

ఇంకా మొగ్గ విచ్చుకోలేదు; గాలి మాత్రం భారంగా కదులుతుంది

నేను అతని రూపమూ ఎరుగను, అతని స్వరమూ ఎరుగను

నేను విన్నది నా వాకిట ముంగిట ఆతని మృదువైన అడుగుల జాడ మాత్రమే

పగలంతా నేల మీద అతని పీఠం పరచడంలోనే గడిచిపోయింది

కానీ దీపం వెలిగించలేదు అందుకే అతన్ని లోపలకి ఆహ్వానించలేను

అతనిని కలుసుకోవాలనే ఆశతో బతుకుతున్నాను; కానీ దర్శనం ఇంకా జరగలేదు.




The song that I came to sing remains unsung to this day.
I have spent my days in stringing and in unstringing my instrument.
The time has not come true, the words have not been rightly set;
only there is the agony of wishing in my heart.
The blossom has not opened; only the wind is sighing by.
I have not seen his face, nor have I listened to his voice;
only I have heard his gentle footsteps from the road before my house.
The livelong day has passed in spreading his seat on the floor;
but the lamp has not been lit and I cannot ask him into my house.
I live in the hope of meeting with him; but this meeting is not yet.

దివ్య ధామము ... { గీతాంజలి ~ 12 }

నా యాత్ర తీసుకునే సమయమూ దాని దారీ నిడుపాటి

నేను తొలి కిరణాల వెలుగు రథం మీద బయలుదేరి లోకాల అరణ్యాల గుండా నా యానాన్ని కొనసాగించాను, నక్షత్రాలపై గ్రహాలపై నా జాడ వదలి

అది నిను సమీపించగలిగే సుదూరమైన మార్గము, క్లిష్టమైన ఆ తర్ఫీదు శుద్ధ ఏకరాగ ముగ్ధతని పరిచయం చేస్తుంది

యాత్రికుడు తన వాకిలి చేరడానికి ప్రతి అన్య వాకిలిని తట్టాల్సిందే, మరి అన్ని బాహ్య లోకాలని తిరగాల్సిందే చివరకి లోపలి కోవెల చేరడానికి

నా నయనాలు దశదిశలా శోధించాయి, వాటిని మూసి "ఇక్కడే ఉన్నావు ప్రభూ" అని చెప్పే ముందు

"ఎక్కడ ఉన్నావు ప్రభూ?" అనే నా ప్రశ్నా రోదనలు, "ఇదిగో నేను" అనే వెల్లువెత్తే హామీతో, వేన ప్రవాహాల కన్నీళ్ళలా కరిగి ఈ లోకాన్ని ప్రళయంలో ముంచెత్తుతాయి





The time that my journey takes is long and the way of it long.

I came out on the chariot of the first gleam of light, and pursued my voyage through the wildernesses of worlds leaving my track on many a star and planet.

It is the most distant course that comes nearest to thyself, and that training is the most intricate which leads to the utter simplicity of a tune.

The traveller has to knock at every alien door to come to his own, and one has to wander through all the outer worlds to reach the innermost shrine at the end.

My eyes strayed far and wide before I shut them and said `Here art thou!'

The question and the cry `Oh, where?' melt into tears of a thousand streams and deluge the world with the flood of the assurance `I am!'

మానస గిరి

చిందరవందరగా మనసు
ఒక రూపు రాని అదుపు లేని ఆలోచనలు ఎన్నో
మదిస్తాయి మరిపిస్తాయి మొరపెడతాయి
అపుడపుడూ ఆశ్చర్యంగా ఒకదానితో ఒకటి అల్లుకుంటాయి
అందమైన కవితలవుతాయి
అక్కడక్కడా వ్రేళ్ళూనుకుని నిటారుగా నిలబడి
ఆ కొండ ఏటవాలుని వెక్కిరిస్తున్న సరుగుడు చెట్లలా
నా మనసుని వెక్కిరిస్తాయి
చూడడానికి అన్ని చెట్లూ ఒకేలా ఉంటాయి
అయితే అవ్వనీ కొండ నిండుగా ఉన్నాయి
కొండని కొలవాలనుకునే వాళ్ళకి ప్రతి చెట్టూ కొలువే
ప్రతి చెట్టూ కొండని అధిరోహించడానికి స్పూర్తే
కొండ ఎదుగుతుందట తెలుసా
ఎంత ఎదుగుతుంటే అన్ని చెట్లు
ఎవరు అధిరోహిస్తారో ఆ కొండని?
ఆక్రమించి చదును చేస్తే బాగుండు..

మనసు మాట వినదు

నీరెండలో చలి కాచుకుంటూ ఉంటాను
ఏ చిలిపి మేఘమో సూరుడికి అడ్డం పడుతుంది
ఒక్కసారిగా వణికిపోతాను

మండుటెండలో పొలంలోని కొలనులో బట్టలిప్పి స్నానానికి దిగుతాను
ఇంతలో దట్టమైన మేఘాలు అల్లుకుంటాయి
బట్టలు తడిపేస్తాయి

అటుగా ఏదో అందం కదులుతుంటుంది చూడబోతాను
గాలి వీస్తుంది అది జారుకునేంత వరకూ
కళ్ళల్లో దుమ్ముని చూస్తాను

ఎండా వానా ఒకేసారి కాపు కాస్తాయి
ఎవరో ఎవరితోనో కలుస్తారు
అయోమయాతిశయంలో నేను

నడిచి నడిచి అలసి ఆగిపోతాను దాహంతో
దూరంగా తడి కనపడి పరుగులుతీస్తాను
నా నిట్టూర్పులు ఎండమావుల్లో కలిసిపొతాయి

ఏకాంత వనం లో ఎద ఏదో రాగం ఆలపిస్తూ ఉంటుంది
ఇంతలో ఆలోచనలు సీతాకోకచిలుకలైపోతాయి
పట్ట బుద్ధీ కావు ఒక్క చోటా నిలవవూ
.
.
.

ప్రకృతి లీలలు అంతుబట్టవు
మనసేమో మాట వినదు...

అనుజడి

స్తబ్ధుగా తను
ఎప్పుడు కుండపోతా అన్నట్టు ఆకాశం
దట్టమైన ఆ మేఘాలు ఎక్కడి నీటితో అల్లుకున్నాయో?
ఏ ఆలోచనల ఆవిరి ఆమె కళ్ళలో ముసురుకుందో?
ఏ పవనమో వీచి ఏ మేఘాన్నో కరిగించింది..
జన జనా వాన
చెట్లపైనా
గుట్లపైనా
ఏం జరిగిందో మరి ఆ కళ్ళూ కరిగాయి
టపా టపా కన్నీరు
చెక్కిళ్ళపైనా
గుండెలపైనా
జన జనా వాన
టప టపా కన్నీరు

ఒక్కసారిగా ఆగిపోయాయి

మళ్ళీ ఏం జరిగిందో మరి
జన జనా వాన
టప టపా కన్నీరు

మళ్ళీ ఆగిపోయాయి

వాన కురిసింది కన్నీరు కురిసింది
వాన కురిసింది కన్నీరు కురిసింది

ఏ ఆలోచనల ఆవిరి తన కళ్ళలో ముసురుకుంది?

ఈ జడి ఈ రోజు ఆగేనా?

బెంగతో తపిస్తున్నా..

చందమామ, చావిడి నాకోసమే ఎదురుచూస్తున్నాయి…
నా తోడు నాతో ఉంటే ఈ సాయంత్రం చల్ల గాలిలో సరాగాల సరిగమలే కదా..

~~~~~~~~~~~~~~





ఎదురుగా చందమామ
ఏం ఆలోచిస్తున్నావు అంది?
మౌనమే నా సమాధానం…
చూసావా నువ్వెక్కడికెళ్తే నేనక్కడ నీతో ఉన్నాను అంది
ఏం ఆలోచిస్తున్నానో తనకి తెలుసు అన్నట్టు కొంటెగ రెట్టిస్తూ…
అప్రయత్నంగానే మౌనం వీడిపోయింది
అన్నాను చందమామతో…
నువ్వు ఎక్కడికొచ్చినా ఆకాశంలోనే నీ గూడు
తను రాలేకపోయినా నా ఎదలోనే తన గూడు
ఎక్కడికెళ్ళినా ఆ నది నిన్ను తనలో నిలుపుకున్నట్టు అని..
చందమామ నవ్వుతుంది.. మురిపెంగా…
నది ఎదలో ఆ నవ్వులు మరింత మెరిసాయి…


~~~~~~~~~~~~~~





చందమామని జల్లెడతో పట్టాలని ఆ ఆనకట్ట ఆకాశానికేగుతుంది…
ఎంత ఎత్తులో ఉందని ఆ నది చందమామని పట్టింది?


~~~~~~~~~~~~~





నీకూ నాకూ మధ్య ఆ తెరలు ఈ దూరం తరిగే వరకే!


~~~~~~~~~~~~~~~






ఎన్ని సంద్రాలు దాటినా
ఎన్ని దారులు మారినా
నా గమనమూ నువ్వే
నా గమ్యమూ నువ్వే

ఎన్ని భాషలు నేర్చినా
ఎంత మందిని కలిసినా
నా ఊహలు నువ్వే
నా జాబిలి నువ్వే

~~~~~~~~~~~~~~~


నా ఫ్రెండ్, పెళ్ళానికి దూరంగా డబ్లిన్ లో విరహంతో,బెంగతో ఒంటరిగా ఏం చెయ్యాలో తెలియక కేమెర తో ఫోటోలు తీసుకుంటున్నాడు. ఇందులో ఫోటోలు వాడు తీసినవే. వాళ్ళిద్దరి కోసం నా రాతలు జోడించాను.

మేఘాలు

ఒక్కోసారి స్తబ్దుగా అల్లుకుంటాయి
ఒక్కోసారి ఉరుములు, మెరుపులతో విజృంభిస్తాయి
ఒక్కోసారి వాయు వేగంతో విన్యాసాలు చేస్తాయి

ఎప్పుడు కరుగుతాయో
ఎప్పుడు కలవరపెడతాయో
ఎప్పుడు మురిపిస్తాయో

అంతే చిక్కవు
కానీ ఎప్పుడూ కవ్విస్తూనే ఉంటాయి

మేఘాలు ఆడవే అయి ఉంటాయి.

వర్షం

అసలైతే ఆ చెట్టు కొమ్మలు చేతికందేవే కావు
వాన కురిసింది
వొంగిన ఆ కొమ్మలు పిల్లల చేతుల్లో పుల్లలవుతున్నాయి.

అసలైతే ఆతను నిబ్బరానికి చిరునామా
కన్నీళ్ళు కురిసాయి
కుంగిన ఆతను పది మందిలో పలుచన అయ్యాడు

ఆకాశ కుసుమం

చూస్తున్నాను
మెల్లగా మబ్బు పరదా కప్పేసుకుంటుంది ఆకాశం
గతపు ఆనవాళ్ళ చుక్కలని దాచేస్తూ
అడిగాను ఎందుకని?
అంది "I need some space" అని

పరదా చాటున ఆకాశం
ఏదీ మైమరపించిన నీ విశాలత్వం?

నిదురపో నేస్తం...

ఇవి ఈ మధ్య నా ఊహలు చెప్పిన ఊసులు...
కొన్ని అమ్మాయి ఊహలని అబ్బాయి చెప్తున్నట్టు, కొన్ని అమ్మాయికి అబ్బాయి చెప్పే ఊసులు..

~~~~~~~~~~~~~~~

కోటీ కలలా నీ కళ్ళూ
కోటీ చుక్కాలా నీలాంబరాలూ
చుక్కాలున్నాచోటే చందురూడూ
చిక్కేను నీ కనుల ఓ నిండూ పున్నమీ నాడూ

~~~~~~~~~~~~~~~

అడగాలేదని నేనూ అడగాలేదని
అలిగినా నీ కళ్ళు మండే గోళాలు
పలకనీ నీ పెదవులు పట్టు కర్రలు
బుంగా మూతీ నీ బుగ్గలు కఠిన పాషాణాలు
అడగాలేదనీ అలకెందుకే
అడుగుతాననీ తెలిసీ కులుకెందుకే
నీ అలకనీ నేనూ ఓర్చలేనూ
ఇదిగో అడుగుతున్నాను నేను ప్రేమతో
చెలీ, కనికరించి నను కాసుకో!

~~~~~~~~~~~~~~

కలత చెందకు నేస్తం
కలలు కనే కళ్ళని కనికరించు నేస్తం
కలలు నిజమాయే వేళ రాలేదని
కను రెప్పల కౌగిలిని కనుపాపలకి దూరం చెయ్యకు నేస్తం
నిజమయ్యే కలలని నిండుగా చూపించేందుకు
ఆ కనుపాపలకి విరామం కావాలి నేస్తం
కలత చెందకు నేస్తం
నిదురపో నేస్తం

~~~~~~~~~~~~~~

కనుల కొలనులో కౌముది నిలిచే వేళలో
మనసు నీరధిలో అలలు నిను తలచే వేళలో
కలల తీరానికి నను చేర్చమని
నను ఈ అలల తాకిడి నుండి తప్పించమని
నెలరాజుని నిలదీస్తున్నాను..

~~~~~~~~~~~~~~

అడిగినా సరే అడగాలేదని అంటావు
నువ్వడిగిందే ముందూ అంటావూ
నేననడిగింది కానే కాదంటావు
వేడుకోలుకి వేళేనా ఇది?
నీ దోబూచులాటలో దారేది?
చెలీ చెప్పుకుంటున్నానూ
ఇలా వచ్చి ఆలకించూ..

~~~~~~~~~~~~~~

మౌనమే నీ బాష అయినపుడు
నీ ఉనికిలో ఒదిగిపోతా
నీరవ నిశీధిలో చంద్రాన్ని కనుగున్నట్టు
నిను చూస్తూ నీ ఒడిలో నిదురపోతా

~~~~~~~~~~~~~~

శూన్యత

మేఘ మాల పరుగులు తీస్తుంది
వాటి వెనక తారలూ తళుక్కుమంటున్నాయి
నెలవంక అంత నిండుగా ఉంది ఏంటో!
ఆకు ఆకు మాట్లాడుకోటానికి చిరుగాలి సాయం చేస్తుంది
ప్రశాంతత అంతా ఆవరించి ఉంది
మాములుగా అయితే ఈ బాహ్య స్థితి నాలో ఓ భావ ప్రపంచాన్నే సృష్టిస్తుంది
కానీ ఇప్పుడేంటి?
పట్టుకుందామంటే ఒక్క ఆలోచన లేదు!
గడచిన క్షణం ఏం పలికించింది నాలో?
ఈ క్షణం? ఏమీ లేదు
అంతా శూన్యం

అమ్మమ్మ

నాకు గుర్తే లేదు
నువ్వే అమ్మవి మమ్మీ అమ్మ కాదు అన్నానంట
కానీ మమ్మీని అమ్మని ఒప్పుకోడానికి ఎన్నేళ్ళు పట్టిందో
నాకింకా గుర్తే

నా చిట్టి చేతులు నీ కోసం ఎన్ని పనులు చెయ్యాలనుకునేవి
పొయ్యిలో పుల్లల్ని, రోటిలో పిండిని ఎగతోయడం
నీళ్ళు పట్టడం, పిడకలు చెయ్యడం
నువ్వు ఏం చేస్తే అదీ నేనూ

మనింటికి కొత్తవాళ్ళెవరు వచ్చినా నా చోటు నీ కొంగు చాటే
ఆడి ఆడి పరుగున వచ్చి నీ ఓడిలో ముడుచుకుని ఒదిగిపోయేవాడిని
నువ్వు తల నిమురుతుంటే అలసట మాయమయ్యేది
నీ ఒడి వాసన నాకింకా గుర్తే అమ్మా

ఆరుబయట నులకమంచమ్మీద నక్షత్రాలని లెక్కబెడుతూ
సమాధానాలు తెలియని ప్రశ్నలెన్ని ఉన్నా
నీ మీద చేయి వేసుకుని పడుకున్న అప్పటి కన్నా
భద్రంగా నేనెప్పుడైనా ఉన్నానా?

నీ మాటల్లో ఎంత ఆపేక్ష నా గురించి చెప్పేప్పుడు
వీడికి నేనే లెక్కలు నేర్పించానని
వీడిని నేనే కాపాడుకున్నానని
వీడు నా పక్కలోనే పడుకుంటాడు అని

నువ్వు జబ్బు పడి ఎముకలైపోయినప్పుడు నిను చూడటానికి వచ్చాను
నను చూడగానే రా నా పక్కన పడుకో అన్నావు
నే పడుకోలేదు, ఏ చిన్న కదలికతో నీ మీద ఒరిగిపోతానేమోనని భయం
కానీ ఇప్పుడనిపిస్తుండి నీ పక్కనే పడుకునుండాల్సింది

...ఎంత?

ఎదురుచూపు కనుగిలుపుల కను రెప్పల బరువెంత?
తీరని దాహపు గొంతు గుటకల మంటెంత?
చేరువవని గమ్యపు పరుగు రొప్పి వేగమెంత?
ఆరని ఆశల మనసు అలుపెంత?
.
.
.
ఏకాంతాన పార్క్లో జంటకి చిక్కిన బెంచి విలువెంత?
ఎడబాటుని చెరిపే ఆలింగనపు దగ్గరతనమెంత?
.
.

ప్రియోదయం చూడాలని

ఏ కోడో కూస్తుందని
నీ ఉనికిని చాటుతుందని
ఎటు సాగినా
మెలకువ నను వీడలేదు
నే నడకా ఆపలేదు
నిద్ర నన్నావహించనంటుంది
నడక పరుగవుతానంటుంది
దిక్కులు తెలియకుండా సాగుతుంది నా పయనం
నీ దిక్కుకి చేరుకోవాలని
నీలో నా మనోదయాన్ని చూడాలని

స్తబ్ధత

ఆకు ఆకు మధ్య ఎడం
స్పష్టంగా కనపడుతుంది
చూపుల దారికి చుక్కల పందిరికి మధ్య
మబ్బు గోడలు అడ్డు పెట్టేసాయి
చిరు గాలీ ఇటు రావాలోసారి
ఆ ఎడబాటుని ఎడం చేయాలి
కుండపోత కావాలి ఇపుడు
జాబిల్లిని నా కన్నుల్లో ప్రతిష్టించాలిపుడు
చుక్కల సాక్షిగా
కుండపోత కావాలి నాకు
రెప్పపాటు చాలు

జాబిల్లి

జాబిల్లిని చూస్తున్నాను
ఏంటి అలా చూస్తున్నావని అడుగుతుంది
నీ దరి ఎలా చేరాలా అని ఆలోచిస్తున్నానన్నాను
నవ్వుతూ అది అంత తేలిక కాదంటుంది
ఎందుకు కాదు అని నేను
ఎందుకు చేరాలనుకుంటున్నావని తను

నీ వెన్నెల ఒడిలో సేద తీరాలని ఉంది
ఆ చల్లని వెలుగులో ప్రపంచాన్ని శోధించాలని ఉంది
అని నేను
ఆ వెలుగు నాది కాదు
నేనేమీ ప్రత్యేకం కాదు
అని తను
నా ప్రపంచం లో నీ వెన్నలనే చూడగలుగుతున్నానని నేను
ఈ వెన్నెల లేకపోతె ఏం చేస్తావని తను
ఒకసారి దగ్గర చేసుకున్నాక దూరం కానని నేను
మౌనంగా తను
ముని లా నేను

ఎవరు పాడతారు నాకు
చందమామ రావే జాబిల్లి రావే అని
ఎవరు చేరుస్తారు తనని నా దరికి
నా నీడని తనలో చూసుకునేంత దగ్గరకి

ఏ కాంతపు దిలీప్?

ఎక్కడో వాన వెలిసింది
తెమ్మెర తెరలు తెరలుగా తాకి పోతుంది
ఏ లోకాన్నో ఏగుతున్న నను ఈ లోకానికి లాగుతూ
కాలగతి ఎరుగని నిరీక్షణ స్పృహ కోల్పోతుందేమో
మనసు ఈ లోకాన్నే మరచిపోతుంది
ఎంతసేపట్నుంచి ఇక్కడ?
ఎంత ఎదురు చూసినా జాబిల్లి మబ్బు చాటు దాటి బయటకి రానంటుంది
అలుసా?
ఇదంతా నేను అలుపెరుగని వరకే తెలుసా?
ఎదురుగా ఏకాంతంలో ప్రియుని భుజంపై వాలి ప్రియురాలు
వీళ్లెప్పుడు వచ్చారూ ఇక్కడికి!
మరి, ఏ కాంత వరిస్తుందో నా ఏకాంతాన్ని...
అదిగో మేఘ సందేశం కనిపిస్తూ వినిపిస్తూ
ఇంకాసేపట్లో నా నిరీక్షణ ఫలిస్తుంది...
ఏ కాంత మరిపిస్తుందో ఆ జాబిల్లిని?

అల్లుకున్న పువ్వు

ఏ తోటమాలి అంటుకట్టాడో ఆ తీగని
హుందాగా కాస్తుంది నిండుగా విచ్చుకుంటున్న ఆ పూవుని
గాలికి నాట్యమాడిస్తుంది కానీ పడనీయదు
నేలని ముద్దాడిస్తుంది కానీ మట్టి అంటనీయదు
తీగకి పువ్వు ఎప్పుడూ ముద్దే కదా
తన ఒడిని వదులుతుందని తెలిసీ సాకుతుంది!
వదిలి ఎటు చేరుతుందో?

తీగ ఏం చేస్తున్నా
పువ్వుకి ప్రోది చేస్తూనే ఉంటుంది
పువ్వు విధిగా పరిమళాలని వెదజల్లుతుంది

ఇంతకీ ఇక్కడికి ఎప్పుడు చేరాను
ఆ హిమ బిందువే కదా! పువ్వుపై చేరి తెలి కిరణాల మెరుపుతో
నన్నిక్కడికి రప్పించింది.

ఇదిగో! పరిమళాల పరవశపు మైమరపులో నేను

చేరువ కాగలనే కానీ చేరువ చేసుకోలేనే
తీగ నుండి వేరు చెయ్యలేనే

ఆ తీగనే అడగనా?
ఆ పందిరిని అడగనా?
పోనీ, ఆ తోటమాలినే అడగనా?
ఈ పువ్వుకో గమ్యం ఉంటే
అది నా హృదయపు లోగిలి కావాలని

నెలవంక

నేల వంక చూపులు
నిట్టూర్పుకి ఆనవాలు

జీవన సాగరంలో
ఆశా నిరాశల
ధ్యాస అడియాసల ఆటు పోట్లు
ఏకాంత నౌకని ఓలలాడిస్తుంటాయి
వెన్నెల తీరాలని ఎండమావులు చేస్తూ

పున్నమి సమీపిస్తున్న కొద్దీ
ఆ ఆటు పోట్ల చెలగాటం ఉధృతమవుతుంది
ఏకాంతరంగాల్లో అలజడి తీవ్రమవుతుంది
అయినా ఆశల దిక్సూచి పని చేస్తూనే ఉంటుంది
వెన్నెల తీరాన్ని అన్వేషిస్తూ నౌక సాగుతూనే ఉంటుంది

అవును
నేల వంక చూపులు
నిట్టూర్పుకి ఆనవాలు

ఆశని శ్వాసించుకుని
చూపులు నింగిలోకి
అదిగో నవ్వుతూ నెలవంక

తోడు

పార్క్లో
చిలకల జంట
కలిసి తింటున్నాయి

~~~

అతడు ఆమె
అతడామె
ఆమ్యతడు

~~~

అన్నీ
జంట మందారాలే
ఆ మందార మొక్కకు

~~~

కార్లో
ముందు అతను ఆమె
వెనుక నేను

~~~

వర్షం మొదలైంది
చేతిలో టీ కప్పు, బాల్కనీలో బట్టలు
ఏం చెయ్యను?

~~~

ట్రాఫిక్ సిగ్నల్స్ వద్ద
మల్లెపూలు అమ్ముతున్నారు
తీసుకోనా?

~~~

'బజ్' ప్రేరేపితాలు :-)

మబ్బు పట్టిన ఆకాశపు అసలు రంగేంటో?
నాకు తెలిసేదెలా?

~~~~~~~~~~

వయసు మలుపుల్లో
మనసు చెట్టుకు వలపు దెబ్బలు
ఎదురుచూపులకు కళ్ళు కాయలు

~~~~~~~~~~

యాతమేసి తోడినా ఏరు ఎండదు
ఎన్ని బంధాలల్లుకున్నా మనసు పందిరి కూలదు

~~~~~~~~~~


నీకు తెలుసా
చేరువవ్వాలనే చొరవలో ఏకాంతం మన మధ్య తెరలని తెరచిందని
తెలుసుకోవాలనే తపనలో మన మౌనం కూడా ఊసులు పలికిందని

అసలు నీకెమైనా తెలుసా
ఇప్పుడీ ఏకాంతంలో మన మధ్య ఈ తెరలు ఎందుకో? అటూ ఇటూ ఒంటరిగా
మన మౌనం ఎందుకు మూగబోయిందో? అసలు ఊసులే కరువవుతూ

~~~~~~~~~~

ఇది త్యజించు... { గీతాంజలి ~ 11 }

ఈ గానా భజానా జప తపాలని త్యజించు
తలుపులన్నీ మూసుకుని ఈ ఏకాంత మందిరంలో
మూలన చీకట్లో ఎవరిని పూజిస్తున్నావు?
నీ కళ్ళు తెరువు, నీ దేవుడు నీ ముందు సాక్షాత్కరించలేదు!

ఎక్కడ రైతు కటిక నేలని దున్నుతున్నాడో
ఎక్కడ బాటలు పరచు వాడు రాళ్ళని బద్ధలుకొడుతున్నాడో అక్కడ ఆతను ఉంటాడు.
వాళ్ళతో ఎండలోనూ వానలోనూ ఉంటాడు.
ఆతని వస్త్రాలు దుమ్ముతో కప్పబడి ఉంటాయి.
నీ పవిత్రమైన తొడుగుని త్యజించు, అతనిలా ఈ మురికి నేల మీదకి రా!

విముక్తా? ఎక్కడ దొరుకుతుందీ విముక్తి?
ఆ ప్రభువు తనంతట తాను ఈ సృష్టి బంధనాలతో ఆనందంగా పెనవేసుకున్నాడు.
ఆతడు మనకెప్పటికీ బంధీయే.

నీ ధ్యాన ముద్ర నుండి బయటకి రా, నీ పూలనీ ధూపాన్నీ త్యజించు.
నీ వస్త్రాలు చినిగితేనో, మరకలైతేనో జరిగే హాని ఏముంది?
పరిశ్రమతోనూ నీ కనుబొమ్మలపై చిందించే స్వేదంతోనూ ఆతనిని కలువు
ఆతని పక్కనే నిలబడు.



Leave this chanting and singing and telling of beads! Whom dost thou worship in this lonely dark corner of a temple with doors all shut? Open thine eyes and see thy God is not before thee!

He is there where the tiller is tilling the hard ground and where the pathmaker is breaking stones. He is with them in sun and in shower, and his garment is covered with dust. Put of thy holy mantle and even like him come down on the dusty soil!

Deliverance? Where is this deliverance to be found? Our master himself has joyfully taken upon him the bonds of creation; he is bound with us all for ever.

Come out of thy meditations and leave aside thy flowers and incense! What harm is there if thy clothes become tattered and stained? Meet him and stand by him in toil and in sweat of thy brow.

నిర్గతి... { గీతాంజలి ~ 10 }

ఎక్కడైతే అనాధలు దీనులు అసహాయులు నివసిస్తారో
అక్కడే నీవు పాదాలు మోపుతావు. అక్కడే నీ పాద పీఠం.

నేను నీకు ప్రణమిల్లడానికి ప్రయత్నించినప్పుడు,
ఎక్కడ అనాధలు దీనులు అసహాయులు మధ్య నీ పాదాలు మోపుతావో,
నా ప్రణతి ఆ లోతుకి చేరుకోలేకపోతుంది.

ఆశ్రితుల వస్త్రాలలో ఎక్కడైతే నీవు అనాధలు దీనులు అసహాయులు మధ్య
నడుస్తున్నావో అక్కడికి అతిశయం ఆశ్రయించలేదు.

ఎక్కడైతే నీవు తోడులేని వారితో సావాసం చేస్తావో,
ప్రభూ!అక్కడికి నా హృదయం తన దారిని ఎప్పటికీ కనుగొనలేదు.



Here is thy footstool and there rest thy feet where live the poorest, and lowliest, and lost.

When I try to bow to thee, my obeisance cannot reach down to the depth where thy feet rest among the poorest, and lowliest, and lost.

Pride can never approach to where thou walkest in the clothes of the humble among the poorest, and lowliest, and lost.

My heart can never find its way to where thou keepest company with the companionless among the poorest, the lowliest, and the lost.